تیر یا عطاردتعریف
جدید سیاره نیروی جاذبه را یک عامل تعیین‌کننده می‌داند. جاذبه در صورت
وجود میزان معینی از جرم باعث گرد شدن سیاراتی مانند عطارد می‌شود.
مریخ تنها سیاره منظومه شمسی غیر از زمین است که بیشترین احتمال داشتن حیات را دارد. قطر مریخ 7801 کیلومتر است.
اولین سیارک منظومه شمسی سرس در سال 1801 کشف شد.سرس با قطر1073 کیلومتر یک پنجم قطر عطارد را دارد. تعریف جدید پس از بیش از دویست سال دوباره عنوان سیاره را به آن می‌دهد. اتحادیه بین‌المللی ستاره‌شناسی پیشنهاد می‌کند که آن را یک سیاره کوتوله بنامند. چند سیارک دیگر ممکن است پس از پژوهش‌های بیشتر در گروه سیارات قرار گیرند.
مشتری بزرگنرین سیاره منظومه شمسی به غول گازی معروف است. مشتر ی با قطر 164150 کیلومتریش، 11.2 برابر قطر زمین،317.8 برابر جرم زمین را دارد. برخی سیارات به دور ستاره‌های دیگر جرمی از این هم بیشتر دارند.
این سیاره حلقه دار 138565کیلومتر قطر دارد که 9.4 برابر قطر زمین است. جرم زحل 95 برابر جرم زمین است.
اورانوس
اورانوس که معمولا در رده غول‌های گازی قرار می‌گیرد، در واقع عمدتا از گازهای منجمد تشکیل شده است.قطر اورانوس 58761 کیلومتر است که 4.1 برابر قطر کره زمین است.
دانش > فضا - همشهری آنلاین:
نگاهی اجمالی به سیارات منظومه شمس
آشنایی با سیاره تیر (عطارد)
دانش > فضا
- همشهری آنلاین-زهره بانی:نام این سیاره در زبان لاتین مرکوری است که الهه نگهبان مسافران و بازرگانان، همچنین سخنگوی خدایان بوده است و بسیار هم سریع حرکت می‌کرده است
سیاره تیر یا عطارد نزدیک‌ترین سیاره به خورشید
است. به علت نزدیکی این سیاره به خورشید و از طرفی فاصله کمی که با زمین
دارد در آسمان صبح‌های زود و هنگام غروب زمین قابل مشاهده است. به علت همین
ارتباطی که این سیاره با ساکنان زمین دارد، در فرهنگ‌های مختلف به بخشی از
اساطیر آن ملل تبدیل شده است.
از آنجا که این سیاره صبح‌های زود، قبل از طلوع خورشید در آسمان
می‌درخشد آن را ستاره صبح نام نهاده‌اند.و چون هنگام غروب، اندک زمانی پس
از غروب خورشید نیز در آسمان دیده می‌شود، آن را ستاره غروب نیز می‌نامند.عطارد سنگین است
به علت مجاورت عطارد با خورشید، تغییرات در سیاره تیر با دیگر سیارات منظومه شمسی تفاوت دارد. با شکل گیری خورشید، گازهای سبک و گرد و غبار به بیرون منظومه خورشیدی پرتاب می‌شوند و عناصر سنگین‌تر باقی می‌مانند.
در نتیجه سیاره تیر از درصد بالایی از عناصر سنگین که اصلی‌ترین آنها عنصر آهن است تشکیل شده است که در واقع از آن یک توپ آهنی با یک پوسته سیلیکاتی نازک ساخته است. هسته عطارد 75% کل سیاره را شامل می‌شود. غشای پوسته آن نازک است و ضخامتی حدود 500 تا 600 کیلومتر دارد.
عطارد، بعد از زمین، تیررتبه دوم چگالی و تراکم را در منظومه خورشیدی داراست.
تیر اتمسفر ندارد
سیاره عطارد بسیار کوچک‌تر و کم چگالی‌تر از آن است که بتواند اتمسفری برای خود نگه دارد. هر گازی که از این سیاره آزاد می‌شود به سرعت دور شده و وارد فضا می‌شود. ضمنا سیاره تیر آنقدر به خورشید نزدیک است که هر نوع اتمسفری تحت تاثیر بادهای خورشیدی بلافاصله ازبین می‌رود و این بدان معنی است که در سیاره تیر هیچ هوایی وجود ندارد.
دمای فوق‌العاده بالا
سیاره تیر کمی از ماه زمین بزرگ‌تر است. سطحی از سیاره عطارد که به طرف خورشید است دمایی معادل 800 درجه فارنهایت دارد و در سمت شب آن دما تقریبا به 300 درجه فارنهایت می‌رسد. نداشتن اتمسفر هم یکی از دلایل نبودن درجه حرارت منظم در این سیاره است.
زمان در سیاره عطارد
نزدیکی زیاد این سیاره به خورشید باعث شده که به شدت تحت تاثیر جزر و مدهای خورشیدی قرار بگیرد و این جزر و مدها باعث کندی حرکت چرخشی سیاره عطارد به دور خودش می‌شود. طول یک روز در سیاره تیر در حدود 1/2-58 طول روز در زمین است. اما گردش عطارد به دور خورشید سریع است و در طول 88 روز زمینی ( تقریبا معادل سه ماه)، عطارد یک دور به دور خورشید می‌چرخد.
وزن در سیاره تیر
به دلیل کوچکی سیاره تیر نسبت به زمین و نیروی جاذبه کمتر این سیاره، وزن در سیاره تیر کمتر از زمین است . مثلا یک وزنه 32 کیلوگرمی در زمین، در سیاره تیر 12 کیلوگرم وزن دارد.
عطارد چین‌خوردگی‌های زیادی دارد
با سرد شدن هسته آهنی عطارد، این سیاره منقبض شده وهمین امر باعث شد پوسته صخره‌ای آن چین و چروک بردارد. هسته عطارد هنوز به طور کامل سر نشده است. تحقیقات اخیر دانشمندان حکایت از آن دارد که تیر هسته‌ای گداخته دارد. سطح سیاره تیر پوشیده از دهانه‌های آتشفشانی است که حاصل برخوردهای تصادفی سیارک‌ها و ستاره‌های دنباله‌دارهستند. تمام اجرام آسمانی موجود در منظومه شمسی در معرض این بمباران‌ها قرار دارند.
آشنایی با سیاره ناهید (زهره)
دانش > فضا
- همشهری آنلاین - زهره بانی:
زهره یا ناهید دومین سیاره بعد از تیر (عطارد) در منظومه خورشیدی است. نام این سیاره به لاتین ونوس است که در اساطیر یونان و روم الهه زیبایی است
این سیاره مانند زمین اتمسفر دارد اما اتمسفر زهره ضخیم‌تر از زمین است و همین امر نفوذ به آن را دشوار کرده است. با وجود این اخیرا دانشمندان موفق شدند از این اتمسفر ضخیم عبور کرده و نگاهی اجمالی به سطح سیاره زهره بیندازند.
ناهید به لحاظ شباهت‌های زیادی که با زمین دارد خواهر زمین نامیده می‌شود. سیاره زهره از لحاظ شیمیایی، نیروی جاذبه و چگالی مانند زمین است. به عبارت دیگر نوع ومیزان مواد تشکیل دهنده زهره مانند زمین است و آتشفشان‌ها، کوهها و سنگهای سیاره زهره کاملا مانند آتشفشان‌ها، کوهها و سنگهای زمین هستند.
آشنایی با منظومه شمسی
سطح سیاره زهره بسیار گرم است و هیچ پناهی هم برای گریز از گرما در آن وجود ندارد. اتمسفر آن مملو از دی اکسید کربن است و همین امر فضای آن را فضایی مسموم و کشنده کرده است. تا کنون هیچ موجود زنده‌ای بر سطح سیاره زهره یافت نشده است.
در ابتدای زندگی 4 میلیارد ساله زهره، این سیاره بسیار شبیه زمین بوده است. سیاره ناهید از زمین به خورشید نزدیک‌تر است. همین نزدیکی به خورشید باعث شده تا زنجیره‌ای از وقایع، زهره را تبدیل به یک جهنم واقعی کند. با توجه به فاصله ناهید از خورشید، دمای آن باید کمی از دمای زمین بیشتر باشد اما همین مقدار کم حرارت بالاتر، موجب تبخیر بیشتر آب شده است. بخار آب، گاز مهمی در پدیده گلخانه‌ای است و افزایش بخار آب در جو سیاره زهره موجب تشدید پدیده گلخانه‌ای شده. گاز گلخانه‌ای ، هوای گرم را مرطوب می‌کند و مانع گذر گرما به خارج می‌شود.
به احتمال زیاد عمده آب سطح سیاره زهره باید تبخیر شده باشد و همین مسئله موجب جذب کامل انرژی خورشید می‌شود که سطح این سیاره را به شدت گرم می‌کند به طوری که دمای سطح آن به 482 درجه سانتیگراد می‌رسد.
سیاره زهره خشک است
سیاره زمین لایه محافظی به نام لایه ازون دارد که زمین را از امواج فرابنفش خورشید محافظت می‌کند. زهره این لایه محافظ را ندارد در نتیجه امواج فرابنفش خورشید به اتمسفر زهره نفوذ می‌کنند. این امواج مولکول‌های آب را به اکسیژن و هیدروژن تجزیه می‌کنند. به همین علت در حال حاضر نباید آب چندانی در سطح سیاره زهره باقی مانده باشد.
جغرافیای سیاره ناهید
آتشفشان‌های سطح ناهید از آتشفشان‌های تمام دیگر سیارات منظومه خورشیدی بیشتر است. آتشفشان های سطح ناهید بدون توقف در حال فوران هستند و گدازه‌ها را به سطح ناهید می‌ریزند.
بخشی از سطح سیاره زهره کوهستانی است و بخش وسیعی از آن هم مسطح است. شواهد و دلایلی وجود دارد که نشان می‌دهد خیلی پیشترها سطح زهره هم مانند سطح زمین جا به جا شده است. اما سطح زهره مثل سطح زمین سیستم صفحه فلزی ندارد.
موقعیت غرب به شرق در ناهید
سرعت چرخش سیاره ناهید به دور خورشید کند تر از سرعت گردش زمین به دور خورشید است به طوری که طول هر روز در این سیاره بیش از 100 روز زمینی است . ضمن اینکه جهت چرخش سیاره ناهید با جهت چرخش دیگر سیارات متفاوت است و به جای اینکه طلوع خورشید در شرق این سیاره مشاهده شود و غروب در غرب اتفاق بیفتد، طلوع خورشید زهره در غرب است و غروب آن در شرق.
وزن در مریخ
از آنجا که زمین و زهره تقریبا شرایط مشابهی دارند، اختلاف وزن چندانی بین زمین و زهره وجود ندارد. یک جسمی که روی زمین 32 کیلوگرم است، روی ناهید 29 کیلوگرم وزن دارد.
زهره هیچ قمری ندارد.
زهره یا ناهید دومین سیاره بعد از تیر (عطارد) در منظومه خورشیدی است. نام این سیاره به لاتین ونوس است که در اساطیر یونان و روم الهه زیبایی است
این سیاره مانند زمین اتمسفر دارد اما اتمسفر زهره ضخیم‌تر از زمین است و همین امر نفوذ به آن را دشوار کرده است. با وجود این اخیرا دانشمندان موفق شدند از این اتمسفر ضخیم عبور کرده و نگاهی اجمالی به سطح سیاره زهره بیندازند.
ناهید به لحاظ شباهت‌های زیادی که با زمین دارد خواهر زمین نامیده می‌شود. سیاره زهره از لحاظ شیمیایی، نیروی جاذبه و چگالی مانند زمین است. به عبارت دیگر نوع ومیزان مواد تشکیل دهنده زهره مانند زمین است و آتشفشان‌ها، کوهها و سنگهای سیاره زهره کاملا مانند آتشفشان‌ها، کوهها و سنگهای زمین هستند.
آشنایی با منظومه شمسیسطح سیاره زهره بسیار گرم است و هیچ پناهی هم برای گریز از گرما در آن وجود ندارد. اتمسفر آن مملو از دی اکسید کربن است و همین امر فضای آن را فضایی مسموم و کشنده کرده است. تا کنون هیچ موجود زنده‌ای بر سطح سیاره زهره یافت نشده است.
در ابتدای زندگی 4 میلیارد ساله زهره، این سیاره بسیار شبیه زمین بوده است. سیاره ناهید از زمین به خورشید نزدیک‌تر است. همین نزدیکی به خورشید باعث شده تا زنجیره‌ای از وقایع، زهره را تبدیل به یک جهنم واقعی کند. با توجه به فاصله ناهید از خورشید، دمای آن باید کمی از دمای زمین بیشتر باشد اما همین مقدار کم حرارت بالاتر، موجب تبخیر بیشتر آب شده است. بخار آب، گاز مهمی در پدیده گلخانه‌ای است و افزایش بخار آب در جو سیاره زهره موجب تشدید پدیده گلخانه‌ای شده. گاز گلخانه‌ای ، هوای گرم را مرطوب می‌کند و مانع گذر گرما به خارج می‌شود.
به احتمال زیاد عمده آب سطح سیاره زهره باید تبخیر شده باشد و همین مسئله موجب جذب کامل انرژی خورشید می‌شود که سطح این سیاره را به شدت گرم می‌کند به طوری که دمای سطح آن به 482 درجه سانتیگراد می‌رسد.
سیاره زمین لایه محافظی به نام لایه ازون دارد که زمین را از امواج فرابنفش خورشید محافظت می‌کند. زهره این لایه محافظ را ندارد در نتیجه امواج فرابنفش خورشید به اتمسفر زهره نفوذ می‌کنند. این امواج مولکول‌های آب را به اکسیژن و هیدروژن تجزیه می‌کنند. به همین علت در حال حاضر نباید آب چندانی در سطح سیاره زهره باقی مانده باشد.
جغرافیای سیاره ناهید
آتشفشان‌های سطح ناهید از آتشفشان‌های تمام دیگر سیارات منظومه خورشیدی بیشتر است. آتشفشان های سطح ناهید بدون توقف در حال فوران هستند و گدازه‌ها را به سطح ناهید می‌ریزند.
بخشی از سطح سیاره زهره کوهستانی است و بخش وسیعی از آن هم مسطح است. شواهد و دلایلی وجود دارد که نشان می‌دهد خیلی پیشترها سطح زهره هم مانند سطح زمین جا به جا شده است. اما سطح زهره مثل سطح زمین سیستم صفحه فلزی ندارد.
موقعیت غرب به شرق در ناهید
سرعت چرخش سیاره ناهید به دور خورشید کند تر از سرعت گردش زمین به دور خورشید است به طوری که طول هر روز در این سیاره بیش از 100 روز زمینی است . ضمن اینکه جهت چرخش سیاره ناهید با جهت چرخش دیگر سیارات متفاوت است و به جای اینکه طلوع خورشید در شرق این سیاره مشاهده شود و غروب در غرب اتفاق بیفتد، طلوع خورشید زهره در غرب است و غروب آن در شرق.
وزن در مریخ
از آنجا که زمین و زهره تقریبا شرایط مشابهی دارند، اختلاف وزن چندانی بین زمین و زهره وجود ندارد. یک جسمی که روی زمین 32 کیلوگرم است، روی ناهید 29 کیلوگرم وزن دارد.
زهره هیچ قمری ندارد.
آشنایی با سیاره برجیس (مشتری)
دانش > فضا
- همشهری آنلاین-زهره بانی: نام لاتین این سیاره ژوپیتر است که نام زئوس خدای خدایان در اساطیر یونان است
مشتری، بزرگ ترین سیاره منظومه خورشیدی و تقریبا هزار برابر زمین است. مشتری سیاره‌ای است که تمام اتمسفر آن توفانی است. ابرهای مختلف و رنگین اتمسفر مشتری و غبارهای موجود در آن، از مشتری سیاره‌ای رنگارنگ ساخته است.
آشنایی با منظومه شمسی
نقاط سرخ رنگ بزرگ روی این سیاره نشانگر مکان توفان‌های عظیمی است که لااقل 300 سال پیش ایجاد شده است. به خاطر شکل آن، به این نقاط سرخ رنگ "چشم ژوپیتر" نیز می‌گویند.
مشتری در واقع یک سیاره گازی است و سطح جامد ندارد. زیر اتمسفر مشتری یک اقیانوس هیدروژن مایع و آب وجود دارد. در واقع بین اتمسفر مشتری و این اقیانوس هیچ چیزی نیست یعنی اتمسفر برجیس به مرور ضخیم و متراکم می‌شود تا اینکه بخشی از اقیانوس می‌شود. به عبارت دیگر، اقیانوس برجیس سطحی ندارد که مثلا بشود روی آن قایق سواری کرد. همان آسمان است که اقیانوس را می‌سازد.
حلقه‌ها
برجیس سه حلقه دارد که نامرئی هستند و تنها زمانی که مشتری از مقابل خورشید عبور می‌کند قابل مشاهده هستند ، چون نور خورشید این حلقه‌ها را درخشان می‌کند و ما از زمین می‌توانیم آنها را ببینیم. این حلقه‌ها به نام‌های حلقه توری- حلقه اصلی و هاله نامگذاری شده‌اند.
وزن در سیاره مشتری
به دلیل بزرگی سیاره برجیس و بالطبع جاذبه زیادی که دارد، وزن در این سیاره بیشتر از زمین است به طوری که اگر وزنه‌ای روی زمین 32 کیلوگرم باشد در این سیاره 84 کیلو گرم می‌شود.
قمرها
مشتری 50 قمر اصلی و 12 قمر موقت دارد. 4 تا از بزرگترین و شناخته شده‌ترین اقمار آن که در سال 1610 توسط گالیله کشف شد به نام‌های آیو، اروپا، گانیمید و کالیستو نامگذاری شده‌اند. از دیگر اقمار مشتری می‌توان به دراستیا، انانک، کارم، الارا، هیمالیا، لدا، لیستیا، متیس، پاسیفا، سینوپ و تب اشاره کرد.
مشتری، بزرگ ترین سیاره منظومه خورشیدی و تقریبا هزار برابر زمین است. مشتری سیاره‌ای است که تمام اتمسفر آن توفانی است. ابرهای مختلف و رنگین اتمسفر مشتری و غبارهای موجود در آن، از مشتری سیاره‌ای رنگارنگ ساخته است.
آشنایی با منظومه شمسینقاط سرخ رنگ بزرگ روی این سیاره نشانگر مکان توفان‌های عظیمی است که لااقل 300 سال پیش ایجاد شده است. به خاطر شکل آن، به این نقاط سرخ رنگ "چشم ژوپیتر" نیز می‌گویند.
مشتری در واقع یک سیاره گازی است و سطح جامد ندارد. زیر اتمسفر مشتری یک اقیانوس هیدروژن مایع و آب وجود دارد. در واقع بین اتمسفر مشتری و این اقیانوس هیچ چیزی نیست یعنی اتمسفر برجیس به مرور ضخیم و متراکم می‌شود تا اینکه بخشی از اقیانوس می‌شود. به عبارت دیگر، اقیانوس برجیس سطحی ندارد که مثلا بشود روی آن قایق سواری کرد. همان آسمان است که اقیانوس را می‌سازد.
حلقه‌ها
برجیس سه حلقه دارد که نامرئی هستند و تنها زمانی که مشتری از مقابل خورشید عبور می‌کند قابل مشاهده هستند ، چون نور خورشید این حلقه‌ها را درخشان می‌کند و ما از زمین می‌توانیم آنها را ببینیم. این حلقه‌ها به نام‌های حلقه توری- حلقه اصلی و هاله نامگذاری شده‌اند.
به دلیل بزرگی سیاره برجیس و بالطبع جاذبه زیادی که دارد، وزن در این سیاره بیشتر از زمین است به طوری که اگر وزنه‌ای روی زمین 32 کیلوگرم باشد در این سیاره 84 کیلو گرم می‌شود.
قمرها
مشتری 50 قمر اصلی و 12 قمر موقت دارد. 4 تا از بزرگترین و شناخته شده‌ترین اقمار آن که در سال 1610 توسط گالیله کشف شد به نام‌های آیو، اروپا، گانیمید و کالیستو نامگذاری شده‌اند. از دیگر اقمار مشتری می‌توان به دراستیا، انانک، کارم، الارا، هیمالیا، لدا، لیستیا، متیس، پاسیفا، سینوپ و تب اشاره کرد.
آشنایی با سیاره کیوان (زحل)
دانش > فضا
- همشهری آنلاین-زهره بانی: نام سیاره کیوان به لاتین ساترن به معنی خدای کشت و زرع است
از بسیاری جهات کیوان به برجیس (مشتری) شباهت دارد اما خیلی از مشتری کوچک‌تر است. کیوان دومین سیاره بزرگ منظومه خورشیدی است. سیاره کیوان هم مانند برجیس یک سیاره گازی است. در زیر ابرهای متان، هیدروژن و هلیم، آسمان کیوان به تدریج متراکم شده تا تبدیل به مایع می‌شود و اقیانوسی بزرگ از مواد شیمیایی مایع را می‌سازد.
آشنایی با منظومه شمسی
کیوان کم چگالی‌ترین سیاره منظومه خورشیدی است و قسمت اعظم آن از هیدروژن و هلیم تشکیل شده است که سبک‌ترین عناصر جهان هستند و همین امر باعث شده که کیوان سبک‌ترین سیاره‌ای باشد که ما می‌شناسیم. به علت همین سبکی جاذبه هم در آن کم است وعلیرغم بزرگی این سیاره، وزن در آن کم است.
کیوان سیاره سبک وزنی است و سریع می‌چرخد، کیوان مانند سیارات دیگر نمی‌چرخد و مانند مشتری در وسط بازتر است و در بالا و پایین باریک می‌شود.
حلقه‌های کیوان
کیوان را همه از روی حلقه‌هایش می‌شناسند. گرچه سیارات دیگر مانند مشتری، اورانوس و نپتون هم حلقه‌هایی دارند اما حلقه کیوان برای مشاهده کنندگان جذاب‌تر و قابل رویت‌تر است. حلقه‌های زیبای کیوان حدود 273266 کیلومتر وسعت دارد که به طور خیره کننده‌ای نازک است. در مجموع کیوان 7 حلقه دارد که به نام حلقه‌های A تا G نامگذاری شده‌اند.
حلقه‌های کیوان جامد نیستند و از ذرات یخ، غبار و سنگ تشکیل شده‌اند. این حلقه‌ها توسط اقمار کیوان که به دور آن در چرخش‌اند در جای خود حفظ می‌شوند. جاذبه این قمرها همچنین باعث می‌شود که بین این حلقه‌ها فاصله‌هایی دیده شود.
وزن در سیاره کیوان
از آنجا که کیوان از زمین بزرگ‌تر است باید وزن در این سیاره بیشتر از زمین باشد اما بنا به دلایلی که توضیح داده شد این اختلاف به اندازه‌ای که تصور می‌کنید نیست. وزنه‌ای که روی زمین 32 کیلوگرم است روی سیاره کیوان وزن آن 34 کیلوگرم می‌شود.
قمرهای سیاره کیوان
کیوان 53 قمر اصلی و 9 قمر موقت دارد. شناخته شده‌ترین قمر کیوان، تایتان نام دارد که دومین قمر بزرگ در منظومه خورشیدی، بعد از قمر مشتری (گانیمد) است. قمر تایتان از سیاره تیر بزرگ‌تر است. از دیگر اقمار کیوان می‌توان به اطلس، گالیپسو، انسلادوس، یاپتوس، جانوس، میماس، فوئب، و تتیس اشاره کرد.
از بسیاری جهات کیوان به برجیس (مشتری) شباهت دارد اما خیلی از مشتری کوچک‌تر است. کیوان دومین سیاره بزرگ منظومه خورشیدی است. سیاره کیوان هم مانند برجیس یک سیاره گازی است. در زیر ابرهای متان، هیدروژن و هلیم، آسمان کیوان به تدریج متراکم شده تا تبدیل به مایع می‌شود و اقیانوسی بزرگ از مواد شیمیایی مایع را می‌سازد.
آشنایی با منظومه شمسیکیوان کم چگالی‌ترین سیاره منظومه خورشیدی است و قسمت اعظم آن از هیدروژن و هلیم تشکیل شده است که سبک‌ترین عناصر جهان هستند و همین امر باعث شده که کیوان سبک‌ترین سیاره‌ای باشد که ما می‌شناسیم. به علت همین سبکی جاذبه هم در آن کم است وعلیرغم بزرگی این سیاره، وزن در آن کم است.
کیوان سیاره سبک وزنی است و سریع می‌چرخد، کیوان مانند سیارات دیگر نمی‌چرخد و مانند مشتری در وسط بازتر است و در بالا و پایین باریک می‌شود.
حلقه‌های کیوان
کیوان را همه از روی حلقه‌هایش می‌شناسند. گرچه سیارات دیگر مانند مشتری، اورانوس و نپتون هم حلقه‌هایی دارند اما حلقه کیوان برای مشاهده کنندگان جذاب‌تر و قابل رویت‌تر است. حلقه‌های زیبای کیوان حدود 273266 کیلومتر وسعت دارد که به طور خیره کننده‌ای نازک است. در مجموع کیوان 7 حلقه دارد که به نام حلقه‌های A تا G نامگذاری شده‌اند.
حلقه‌های کیوان جامد نیستند و از ذرات یخ، غبار و سنگ تشکیل شده‌اند. این حلقه‌ها توسط اقمار کیوان که به دور آن در چرخش‌اند در جای خود حفظ می‌شوند. جاذبه این قمرها همچنین باعث می‌شود که بین این حلقه‌ها فاصله‌هایی دیده شود.
از آنجا که کیوان از زمین بزرگ‌تر است باید وزن در این سیاره بیشتر از زمین باشد اما بنا به دلایلی که توضیح داده شد این اختلاف به اندازه‌ای که تصور می‌کنید نیست. وزنه‌ای که روی زمین 32 کیلوگرم است روی سیاره کیوان وزن آن 34 کیلوگرم می‌شود.
قمرهای سیاره کیوان
کیوان 53 قمر اصلی و 9 قمر موقت دارد. شناخته شده‌ترین قمر کیوان، تایتان نام دارد که دومین قمر بزرگ در منظومه خورشیدی، بعد از قمر مشتری (گانیمد) است. قمر تایتان از سیاره تیر بزرگ‌تر است. از دیگر اقمار کیوان می‌توان به اطلس، گالیپسو، انسلادوس، یاپتوس، جانوس، میماس، فوئب، و تتیس اشاره کرد.
آشنایی با سیاره اورانوس
دانش > فضا
- همشهری آنلاین-زهره بانی: سیاره اورانوس نام
معادل عربی یا فارسی ندارد و نام آن در زبان لاتین، نام خدای آسمان‌ها است
مانند کیوان و مشتری، اورانوس هم یک سیاره گازی است با اندکی تفاوت. سیاره اورانوس مثل بیشتر قمرهای منظومه شمسی، روی یک پهلوی خود یعنی مایل می‌چرخد در حالی که دیگر سیارات این منظومه اینطور نیستند. نظریه‌ای وجود دارد مبنی بر این که سال‌ها پیش یک جسم بسیار بزرگ به این سیاره برخورد کرده و این برخورد چنان قوی بوده که جهت چرخش اورانوس را به کلی تغییر داده است.
آشنایی با منظومه شمسی
اما نظریه‌ای که اخیرا ارایه شده می‌گوید بیشتر انحراف محور اورانوس می‌تواند به علت قمر بزرگ این سیاره باشد که وقتی منظومه شمسی ما هنوز جوان بوده، این قمر به آرامی توسط سیارات بزرگ دیگر کشیده می‌شده است و گرانشی که سعی در دور کردن این قمر از اورانوس داشته باعث شده تا اورانوس به یک طرف متمایل شود.
مانند کیوان، اتمسفر ضخیم اورانوس از گازهای متان، هیدروژن و هلیم تشکیل شده است. اورانوس سیاره‌ای بسیار سرد است و آن را "غول یخی" می‌نامند. اورانوس از سنگ و یخ، با یک هسته بزرگ صخره‌ای درست شده است.
به علت فشارهای سیاره‌ای بسیار زیادی که بر روی سیاره اورانوس وجود دارد، احتمال آن می‌رود که مقادیر زیادی الماس داخل این سیاره یا بر روی سطح این سیاره وجود داشته باشد.
همچنین دانشمندان عقیده دارند بر روی سطح اورانوس اقیانوس عظیمی وجود دارد. و عجیب اینکه ظاهرا دمای این اقیانوس بسیار بالا، یعنی در حدود 2760 درجه سانتیگراد است.
سیاره اورانوس تقریبا هم اندازه سیاره نپتون است.
حلقه‌ها
سیاره اورانوس هم حلقه‌هایی دارد. گرچه حلقه‌های آن مانند حلقه‌های کیوان بیرون کشیده شده و کاملا عیان نیستند. حلقه‌های اورانوس از ذرات غبار سیاه و تخته سنگهای بزرگ تشکیل شده است.
وزن در سیاره اورانوس
از آنجا که جاذبه در سیاره اورانوس کمتر از جاذبه زمین است، وزن در این سیاره در مقایسه با زمین کاهش پیدا می‌کند. یعنی اگر وزنه‌ای روی زمین 32 کیلو گرم باشد، روی سیاره اورانوس وزن آن به 28 کیلو گرم کاهش پیدا می‌کند.
قمرهای اورانوس
سیاره اورانوس 27 قمر دارد. که 5 قمر آن بزرگ و مابقی کوچک‌تر هستند. بزرگترین قمر اورانوس تایتانیا نام دارد و چها تای دیگر به ترتیب عبارتند از: ابرون، آمبریل، آریل و میراندا.
برخی از قمرهای کوچک‌تر اورانوس عبارتند از: بلیندا، بیانکا، کلیبان، کوردلیا، کرسیدا، دسدمونا، ژولیت، اوفلیا، پورتیا، پوک و رزالیند.
مانند کیوان و مشتری، اورانوس هم یک سیاره گازی است با اندکی تفاوت. سیاره اورانوس مثل بیشتر قمرهای منظومه شمسی، روی یک پهلوی خود یعنی مایل می‌چرخد در حالی که دیگر سیارات این منظومه اینطور نیستند. نظریه‌ای وجود دارد مبنی بر این که سال‌ها پیش یک جسم بسیار بزرگ به این سیاره برخورد کرده و این برخورد چنان قوی بوده که جهت چرخش اورانوس را به کلی تغییر داده است.
آشنایی با منظومه شمسیاما نظریه‌ای که اخیرا ارایه شده می‌گوید بیشتر انحراف محور اورانوس می‌تواند به علت قمر بزرگ این سیاره باشد که وقتی منظومه شمسی ما هنوز جوان بوده، این قمر به آرامی توسط سیارات بزرگ دیگر کشیده می‌شده است و گرانشی که سعی در دور کردن این قمر از اورانوس داشته باعث شده تا اورانوس به یک طرف متمایل شود.
مانند کیوان، اتمسفر ضخیم اورانوس از گازهای متان، هیدروژن و هلیم تشکیل شده است. اورانوس سیاره‌ای بسیار سرد است و آن را "غول یخی" می‌نامند. اورانوس از سنگ و یخ، با یک هسته بزرگ صخره‌ای درست شده است.
به علت فشارهای سیاره‌ای بسیار زیادی که بر روی سیاره اورانوس وجود دارد، احتمال آن می‌رود که مقادیر زیادی الماس داخل این سیاره یا بر روی سطح این سیاره وجود داشته باشد.
همچنین دانشمندان عقیده دارند بر روی سطح اورانوس اقیانوس عظیمی وجود دارد. و عجیب اینکه ظاهرا دمای این اقیانوس بسیار بالا، یعنی در حدود 2760 درجه سانتیگراد است.
سیاره اورانوس تقریبا هم اندازه سیاره نپتون است.
سیاره اورانوس هم حلقه‌هایی دارد. گرچه حلقه‌های آن مانند حلقه‌های کیوان بیرون کشیده شده و کاملا عیان نیستند. حلقه‌های اورانوس از ذرات غبار سیاه و تخته سنگهای بزرگ تشکیل شده است.
وزن در سیاره اورانوس
از آنجا که جاذبه در سیاره اورانوس کمتر از جاذبه زمین است، وزن در این سیاره در مقایسه با زمین کاهش پیدا می‌کند. یعنی اگر وزنه‌ای روی زمین 32 کیلو گرم باشد، روی سیاره اورانوس وزن آن به 28 کیلو گرم کاهش پیدا می‌کند.
قمرهای اورانوس
سیاره اورانوس 27 قمر دارد. که 5 قمر آن بزرگ و مابقی کوچک‌تر هستند. بزرگترین قمر اورانوس تایتانیا نام دارد و چها تای دیگر به ترتیب عبارتند از: ابرون، آمبریل، آریل و میراندا.
برخی از قمرهای کوچک‌تر اورانوس عبارتند از: بلیندا، بیانکا، کلیبان، کوردلیا، کرسیدا، دسدمونا، ژولیت، اوفلیا، پورتیا، پوک و رزالیند.
آشنایی با سیاره نپتون
دانش > فضا
- همشهری آنلاین-زهره بانی: نپتون در اساطیر
یونان، خدای آب و دریاها است. نام این سیاره معادل فارسی یا عربی ندارد
تا قرن‌ها انسان‌ها حتی از وجود این سیاره بی اطلاع بودند. این سیاره در سال 1846 توسط جان گاله و هاینریش دارست کشف شد.
نپتون کوچکترین سیاره گازی منظومه خورشیدی ما است. اتمسفر نپتون هم مانند سیاره‌های کیوان و اورانوس، از هیدروژن، هلیم و متان تشکیل شده است.
آشنایی با منظومه شمسی
تا زمانی که وویجر2 در تاریخ 25 اوت 1989 از نپتون تصویربرداری کرد، اطلاعات چندانی در مورد این سیاره وجود نداشت و بیشتر اطلاعات امروزی ما از همین یک ملاقات با این سیاره است. این تصاویر، نپتون را به شکل سیاره‌ای درخشان و آبی رنگ نشان می‌دهد که ابرهای سفید سطح آن را تزیین کرده‌اند.
در اتمسفر نپتون، ابرهای سفید بزرگی هستند که با سرعت به اطراف حرکت می‌کنند.
زمانی که وویجر 2 نپتون را دید، غبارهای عظیمی مانند آنچه در مشتری مشاهده می‌شود، در این سیاره هم وجود داشت. این غبارها به صورت نقطه بیضی شکل تیره‌ای روی سطح این سیاره مشاهده می‌شود. هیچ اطلاعاتی در باره این که این غبارها چه زمانی تشکیل شدند یا اینکه هنوز هم موجود هستند یا خیر وجود ندارد.
در تصاویر اخیری که توسط تلسکوپ فضایی هابل به زمین ارسال شده است اثری از نقطه تاریک دیده نمی‌شود و به جای آن دو نقطه تاریک دیگر مشهود بود که شاید آنها هم تا کنون از بین رفته باشند.
نپتون منطقه‌ای بسیار بادگیر است. هیچ یک از سیارات منظومه شمسی بادهایی
به قدرت بادهای سیاره نپتون ندارند به طوری که بادهای نزدیک "نقطه تاریک
بزرگ" تقریبا به 1931 کیلومتر بر ساعت می‌رسد. شاید اتمسفر بادگیر نپتون
است که باعث پدیدار و پنهان شدن نقطه تاریک این سیاره می‌شود.
حلقه‌های نپتون
سیاره نپتون 6 حلقه دارد که به دور این سیاره پیچیده‌اند. عقیده کارشناسان بر این است که این حلقه‌ها به تازگی تشکیل شده‌اند. حلقه‌های نپتون در مقایسه با حلقه‌های سیارات دیگر نامرتب است و ضخامت برخی مناطق روی این حلقه‌ها متفاوت است.
وزن در سیاره نپتون
اگر وزنه‌ای روی زمین 32 کیلوگرم باشد وزن آن روی سیاره نپتون 36 کیلو گرم خواهد بود.
قمرهای نپتون
سیاره نپتون 13 قمر شناخته شده دارد. به علت دوری بسیار زیاد این سیاره از زمین، مشاهده بسیاری چیزها در آن برای ما ممکن نشده است. احتمالا قمرهای بسیاری به دور این سیاره آبی رنگ می‌چرخند که ما هنوز موفق به کشف آنها نشده‌ایم. اولین قمری از نپتون که کشف شد تریتون نام گرفت. این قمر در سال 1846 و 17 روز پس از کشف نپتون توسط یک منجم آماتور انگلیسی به نام ویلیام لسل کشف شد.
اسامی دیگر قمرهای نپتون عبارتند از: دسپینا، گالاتی، هالیمد، لائومدیا، لاریسا، نایاد، نسو، پروتوس، سامات، سائو و تالاسا
تا قرن‌ها انسان‌ها حتی از وجود این سیاره بی اطلاع بودند. این سیاره در سال 1846 توسط جان گاله و هاینریش دارست کشف شد.
نپتون کوچکترین سیاره گازی منظومه خورشیدی ما است. اتمسفر نپتون هم مانند سیاره‌های کیوان و اورانوس، از هیدروژن، هلیم و متان تشکیل شده است.
آشنایی با منظومه شمسیتا زمانی که وویجر2 در تاریخ 25 اوت 1989 از نپتون تصویربرداری کرد، اطلاعات چندانی در مورد این سیاره وجود نداشت و بیشتر اطلاعات امروزی ما از همین یک ملاقات با این سیاره است. این تصاویر، نپتون را به شکل سیاره‌ای درخشان و آبی رنگ نشان می‌دهد که ابرهای سفید سطح آن را تزیین کرده‌اند.
در اتمسفر نپتون، ابرهای سفید بزرگی هستند که با سرعت به اطراف حرکت می‌کنند.
زمانی که وویجر 2 نپتون را دید، غبارهای عظیمی مانند آنچه در مشتری مشاهده می‌شود، در این سیاره هم وجود داشت. این غبارها به صورت نقطه بیضی شکل تیره‌ای روی سطح این سیاره مشاهده می‌شود. هیچ اطلاعاتی در باره این که این غبارها چه زمانی تشکیل شدند یا اینکه هنوز هم موجود هستند یا خیر وجود ندارد.
در تصاویر اخیری که توسط تلسکوپ فضایی هابل به زمین ارسال شده است اثری از نقطه تاریک دیده نمی‌شود و به جای آن دو نقطه تاریک دیگر مشهود بود که شاید آنها هم تا کنون از بین رفته باشند.
حلقه‌های نپتون
سیاره نپتون 6 حلقه دارد که به دور این سیاره پیچیده‌اند. عقیده کارشناسان بر این است که این حلقه‌ها به تازگی تشکیل شده‌اند. حلقه‌های نپتون در مقایسه با حلقه‌های سیارات دیگر نامرتب است و ضخامت برخی مناطق روی این حلقه‌ها متفاوت است.
وزن در سیاره نپتون
اگر وزنه‌ای روی زمین 32 کیلوگرم باشد وزن آن روی سیاره نپتون 36 کیلو گرم خواهد بود.
قمرهای نپتون
سیاره نپتون 13 قمر شناخته شده دارد. به علت دوری بسیار زیاد این سیاره از زمین، مشاهده بسیاری چیزها در آن برای ما ممکن نشده است. احتمالا قمرهای بسیاری به دور این سیاره آبی رنگ می‌چرخند که ما هنوز موفق به کشف آنها نشده‌ایم. اولین قمری از نپتون که کشف شد تریتون نام گرفت. این قمر در سال 1846 و 17 روز پس از کشف نپتون توسط یک منجم آماتور انگلیسی به نام ویلیام لسل کشف شد.
اسامی دیگر قمرهای نپتون عبارتند از: دسپینا، گالاتی، هالیمد، لائومدیا، لاریسا، نایاد، نسو، پروتوس، سامات، سائو و تالاسا
آشنایی با سیاره پلوتو
دانش > فضا
- همشهری آنلاین-زهره بانی: در اساطیر یونان،
پلوتو خدای دنیای اموات است. نام این سیاره معادل فارسی و عربی ندارد
پلوتو تنها سیاره منظومه شمسی است که توسط یک کودک نامگذاری شده است. بعد از این که این سیاره در سال 1930 کشف شد، یک دختر 11 ساله که در آکسفورد زندگی می‌کرد پیشنهاد کرد که این سیاره را به نام خدای سرزمین اموات نامگذاری کنند. پدربزرگ وی این پیشنهاد را به رصدخانه Lowell اعلام کردند و مورد پذیرش قرار گرفت.
آشنایی با منظومه شمسی
اندازه پلوتو کوچک‌تر از دو سوم ماه زمین است و به علت همین کوچکی، بسیاری دانشمندان آن را اصلا سیاره به حساب نمی‌آوردند. در سال 1999 گروهی از دانشمندان مجددا پلوتو را در گروه سیارات دسته بندی کردند.
در اوت 2006 رسما رده بندی سیاره پلوتو به سیاره کوتوله تغییر کرد و با این طبقه بندی جدید، اکنون منظومه شمسی به جای 9 سیاره، 8 سیاره دارد.
تنها فضا پیمایی که تاکنون به پلوتو نزدیک شده تلسکوپ فضایی هابل است که توانسته تصاویری از پلوتو و قمرهای آن بگیرد و در اختیار دانشمندان برای مطالعه قرار دهد. به علت فاصله زیاد پلوتو، اطلاعات ما در باره آن بسیار اندک است.
وزن در پلوتو
به علت کوچکی پلوتو، وزن در آن بسیار کاهش می‌یابد به طوری که اگر وزنه‌ای روی زمین 32 کیلوگرم باشد، وزن آن روی پلوتو 2/5 کیلوگرم می‌شود.
قمرهای پلوتو
پلوتو 3 قمر دارد. بزرگترین قمر پلوتو کارن نام دارد. کارن از پلوتو هم کوچک‌تر است به همین دلیل پلوتو و کارن باهم یک سیستم دوتایی را تشکیل می‌دهند. دو قمر دیگر پلوتو عبارتند از: هیدرا و نیکس
پلوتو تنها سیاره منظومه شمسی است که توسط یک کودک نامگذاری شده است. بعد از این که این سیاره در سال 1930 کشف شد، یک دختر 11 ساله که در آکسفورد زندگی می‌کرد پیشنهاد کرد که این سیاره را به نام خدای سرزمین اموات نامگذاری کنند. پدربزرگ وی این پیشنهاد را به رصدخانه Lowell اعلام کردند و مورد پذیرش قرار گرفت.
آشنایی با منظومه شمسیاندازه پلوتو کوچک‌تر از دو سوم ماه زمین است و به علت همین کوچکی، بسیاری دانشمندان آن را اصلا سیاره به حساب نمی‌آوردند. در سال 1999 گروهی از دانشمندان مجددا پلوتو را در گروه سیارات دسته بندی کردند.
در اوت 2006 رسما رده بندی سیاره پلوتو به سیاره کوتوله تغییر کرد و با این طبقه بندی جدید، اکنون منظومه شمسی به جای 9 سیاره، 8 سیاره دارد.
تنها فضا پیمایی که تاکنون به پلوتو نزدیک شده تلسکوپ فضایی هابل است که توانسته تصاویری از پلوتو و قمرهای آن بگیرد و در اختیار دانشمندان برای مطالعه قرار دهد. به علت فاصله زیاد پلوتو، اطلاعات ما در باره آن بسیار اندک است.
به علت کوچکی پلوتو، وزن در آن بسیار کاهش می‌یابد به طوری که اگر وزنه‌ای روی زمین 32 کیلوگرم باشد، وزن آن روی پلوتو 2/5 کیلوگرم می‌شود.
قمرهای پلوتو
پلوتو 3 قمر دارد. بزرگترین قمر پلوتو کارن نام دارد. کارن از پلوتو هم کوچک‌تر است به همین دلیل پلوتو و کارن باهم یک سیستم دوتایی را تشکیل می‌دهند. دو قمر دیگر پلوتو عبارتند از: هیدرا و نیکس
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر